Een schaal vol met dikke vlezige perziken, croissants gevuld met zoete verse ricotta en chocolade. De eigenaresse van onze kleine, charmante slaapplek rijkt ons een bordje aan en zet twee dampende kopjes espresso voor ons neer. Op de kaart wijst ze aan waar we vandaag Sicilië kunnen proeven.

 

Na een avontuurlijke rit door het Siciliaanse verkeer klap ik de zijstandaard uit en zet ik de motor neer op een schaduwrijk plekje onder een boom op het marktplein. Het is nog niet eens negen uur, maar de zon draait al overuren. Mijn oog valt op de dikke donkerpaarse aubergines, dieprode voluptueuze tomaten en vlezige groene olijven. Ik zie de caponata al pruttelen op het vuur. Goudgele courgettebloemen geven bijna licht in de zon. De marktverkoper ernaast verkoopt verse tonijn en zwaardvis, waarvan de snuit tot ver voorbij zijn hoofd rijkt.

 

Waar ik de beste cassata van Palermo kan vinden? vraag ik aan een kleine Italiaanse dame. Vriendelijk wijst ze me naar een paar straatjes verderop. Hun cannoli moet ik ook zeker proeven. De cassata lacht me vanuit de vitrines tegemoet met witte en groene repen marsepein, gekonfijte kersen en sinaasappelschilletjes. Ernaast liggen complete fruitschalen met vijgen en citroenen, ook van felgekleurd marsepein. Het lijkt wel of mijn nichtje ze met viltstift heeft ingekleurd. De eigenaar vertelt trots dat zijn patisseriezaak al eeuwen in de familie is en laat me graag zien hoe de laatste hand gelegd wordt aan een schaal vol met cannoli. Gretig maak ik foto’s, met de cannoli al knisperend tussen mijn tanden en de romige, mierzoete ricotta met frisse geconfijte sinaasappel smeltend op mijn tong.

 

Een straat verder staan in een banketbakkerij vitrines vol met schalen met verschillende zachte amandelkoekjes, versgebakken door nonna. Een plaatje, en zo lekker dat we maar een hele zak kopen, om onderweg op te eten.

 

Een stukje langs de kust rijden geeft wat verkoeling. Het wordt wel weer tijd om iets te proeven. Er staat macco op de kaart, puree van gekookte gedroogde tuinbonen, met chilipeper, tomaat en wilde venkel. Op weg naar huis fotografeer ik de smalle straatjes met pickuptrucks die vanuit de achterbak vers fruit verkopen. Gordijnen wapperen over balkons om de warmte buiten te houden.

 

Bij ons appartement proef ik onder de schaduw van citroenbomen een ijskoud glaasje huisgemaakte limoncello die brandt in mijn keel. In gebrekkig Engels legt de eigenaresse uit hoe de limoncello gemaakt wordt, van dikke knoestige Femminello citroenen uit eigen boomgaard. Enthousiast pen ik alles neer in mijn notitieboekje.

 

’s Avonds strijken we neer op een terras voor een plateau met versgesneden vleeswaren, pecorino, een maagdelijk wit, bijna smeltend ricottakaasje met fijngehakte groengele pistachenoten en zachtgebakken aubergine met frisse tomaat. Doordat het al gaat schemeren, is de stoom van alle barbecues om ons heen goed zichtbaar. De mannen zijn druk in de weer met het bereiden van pani ca’meusa. Hiervoor moet ik nog wat moed verzamelen, maar nieuwsgierig maakt het me wel…

 

Ik schrik op van de kookwekker. Buiten branden de straatlantaarns al, het is weer vroeg donker in Nederland. Even de pasta afgieten voor de pasta alla Norma.

 

 

Kelly Bennis, kellybennis.nl