We kenden elkaar nog maar net. En waren zo verliefd als je alleen maar kunt zijn als je heel  jong bent – of heel oud. En wat doen verliefde mensen? Die gaan naar Parijs. Wij gingen naar Parijs.  Ach, het Gare du Nord, het piepkleine hotelletje achter de Sorbonne, de parken, de vele kroegen  en restaurantjes die we aandeden, het waren stuk voor stuk ‘ doorsteps to heaven’ .

En toen gebeurde het. Op de avond voor vertrek  nam geliefde me van zijn allerlaatste centen mee naar een oesterbar. Ik at met mijn ogen dicht. Het werd me al snel duidelijk dat een toekomstig leven met mijn tafelheer ook een leven met (heel veel) oesters zou zijn.  Daar moest ik wel aan wennen…

’s Nachts werd ik ziek. Heel erg ziek.  En na een injectie en een helse reis naar huis wist ik het voor de rest van mijn leven: ik eet nooit meer oesters.

Morgen ben ik jarig. En sinds jaar en dag eet ik dan samen met mijn tafelheer van toen: oesters. Mooie zilte zoete oesters, met een beetje citroensap, met knapperig brood en zoute boter erbij.   Glaasje Chablis…

Oesters overwinnen alles.  Met liefde.