Ik zou toch zweren dat ik hier al geweest ben. Of toch niet? Verward kijk ik om me heen: onder bleek verkleurde parasols malen gesluierde vrouwen verse kruiden, mannen in lange witte gewaden vullen enorme metalen tonnen met felgele en hevig rode specerijenpiramiden, en enthousiaste herboristen (kruidendeskundigen) trekken voorbijgangers hun piepkleine winkeltjes in. Kruiden en specerijen, daar draait het allemaal om op dit chaotisch drukke pleintje. Maar deze bevinding helpt mij helaas niet de uitgang van de doolhofachtige soek van Marrakech te vinden.

Ik stap een herboristerie binnen in de hoop dat de eigenaar mij de weg kan wijzen. Het is een indrukwekkend binnenkomen: in smalle, plafondhoge kasten staan honderden glazen potten met bontgekleurde kruiden en poeders. De man achter de toonbank geeft me een vriendelijk welkomstknikje. Voordat ik ook maar de kans krijg om hem de weg te vragen, biedt hij me een stoel en een glas mierzoete muntthee aan, pakt hij van alles uit de kasten en laat hij zijn beroepstrots aan me zien. Zuivere olie van de arganboom, rode saffraandraadjes, pijpjes zoete kaneel…

Als slotstuk houdt hij een flesje onder mijn neus. Ik snuif een zwoele, zoete geur op die een betoverend, bijna bedwelmend effect op me heeft. “Dit is mijn allerbeste oranjebloesemwater, gemaakt van de bloesem van de bittere sinaasappelbomen die op de oever van de Dades-rivier staan. Voor 1 flesje zijn kilo’s van de witte bloemetjes nodig. Voor ons Marokkanen is oranjebloesemwater een onmisbaar ingrediënt. We sprenkelen het over salades, mengen het door drankjes, koken het mee in stoofschotels, maar we verwerken het vooral in traditionele gebakjes en koekjes. Al deze heerlijkheden krijgen door een paar druppels van het spul een verfijnde zoete, bloemige, citrusachtige smaak.” OK, ik ben om. Zo’n flesje 1001-nachten-water gaat mee naar huis. De man lacht. Hij wist toch wel dat ik iets zou kopen.

Bij het afrekenen kan ik eindelijk mijn brandende vraag stellen: hoe kom ik de soek weer uit? Links, rechts, links, links, rechts. Help, als ik dat maar onthoud. Terwijl ik me een weg baan door de nauwe kronkelende steegjes met okerkleurige huizen, waait de bedwelmende geur van oranjebloesemwater mijn neus in. Ik herken die geur nu uit duizenden. Maar waar komt het vandaan? Zouden het misschien die koekjes zijn waar de kruidenman het over had? Het water loopt me al in de mond. Zonder dat ik er erg in heb, volg ik de geur en duik ik juist verder de soek in. Ach, de koekjesverkoper weet ook vast wel de weg.

 

Thuis de geur van Marrakech opsnuiven? Oranjebloesemwater is in Nederland te koop bij Marokkaanse en Turkse winkels.

Door Emmelien Smit, www.zoetenroze.nl