Dagboekfragment van Amalia Nani Mocenigo

 

Gravin Amalia Nani Mocenigo is vaste klant in Harry’s Bar in Venetië. In 1950 kent ze een periode van zwakheid en ziekte. Haar arts heeft haar verboden gekookt en gebakken vlees te eten. Hij raadt haar aan om het rauw te eten. Dat staat Amalia vreselijk tegen.

 

Lief Dagboek,

 

Vandaag heb ik toch zo iets bijzonders meegemaakt! Het is een dag van vele indrukken en verrassingen geweest. Eigenlijk wilde ik vanochtend niet uit bed komen. Mijn lichaam is zo zwak en ik voel me miserabel. Maar mijn amici wilden me niet in bed laten liggen. Ik had immers beloofd dat ik mee zou gaan naar  het museum om de grote Vittore Carpaccio tentoonstelling te bekijken. Ik ben zo blij dat ik uiteindelijk ben opgestaan en meegegaan ben!

 

Ik was zwaar onder de indruk van het schilderij van de droom van de Heilige Ursula. Eigenlijk alle negen schilderijen over de legende van de Heilige Ursula zijn indrukwekkend! Ik zie het al voor me: Ursula op de vlucht samen met elfduizend maagden! Allemaal lotgenoten omdat zij weigeren te trouwen met de man die door hun vader voor hen uitgezocht is. Sommigen zeggen dat de interpretatie van de legende verkeerd is en dat het 11 martelaren moeten zijn, maar dan nog: 11 vrouwen die weigeren te trouwen, o zo dapper! Was ik maar zo dapper geweest. Dan zou ik nu niet beticht worden van weigering van huwelijkse plichten dat volgens mijn dottore veroorzaakt wordt door gebrek aan seksuele lusten en bloedarmoede. Carpaccio was een groot kunstenaar voor zijn tijd en ook nu anno 1950 zijn deze schilderijen het bewonderen meer dan waard!

 

Na de tentoonstelling togen we naar Giuseppe Cipriani, of eigenlijk naar zijn bar. Harry’s bar is een vreemde naam voor een bar in ons mooie Venetië, maar als je de geschiedenis kent, begrijp je het wel. Giuseppe had de Engelsman Harry Pickering geld geleend toen hij zo berooid was. Harry logeerde in Hotel Europa met zijn tante om van zijn drankkwaal af te komen. Maar Harry zat altijd wijn te drinken in de bar waar Giuseppe barman was. Na twee maanden is zijn tante boos vertrokken. Harry’s familie heeft toen zijn financiële toelage gestopt, that poor man. Giuseppe heeft Harry  10.000 lira geleend en Harry is dat later komen terugbetalen. Hij heeft, hoe genereus, 30.000 lira extra gegeven aan Giuseppe. Daarmee kon Giuseppe zijn eigen bar starten en uit eerbetoon heeft hij de bar naar Harry vernoemd.

 

Toen we binnenkwamen zagen we eerst Ernest Hemingway zitten. Zoals gewoonlijk op zijn vaste plaats aan zijn tafel in de hoek in de Concordia room. Dat is toch zo’n charmante man! Hij heeft me verteld dat het boek dat hij schrijft  “Across the River and Into the Trees, bijna af is. Hij noemt Harry’s Bar ook in het boek. Zou hij mij of mijn vrienden ook noemen? Wat zal hij dan over mij schrijven? O, ik vind het zo spannend om zo’n beroemde schrijver te kennen. Daarom ga ik ook vaak naar Harry’s Bar. Behalve onze eigen aristocratische kring komen er zoveel beroemde mensen: Barbara Hutton die getrouwd is met de tennisser Gottfried von Gramm en Orson Welles die altijd maar liefst twee sandwiches en twee flessen Dom Perignon bestelt!

 

Ik zei tegen Giuseppe dat ik niet wilde eten omdat ik van mijn dottore alleen nog maar rauw vlees mag eten. Dat schijnt goed te zijn tegen de bloedarmoede omdat er veel ijzer in zit. Maar rauw vlees vind ik zo vies! En wat heeft die meester van een Giuseppe gedaan? Hij heeft voor mij een gerecht gemaakt dat hij CARPACCIO noemt. Ja, naar de schilder omdat hij zoveel met fel rood en roomwit schildert. En dat zijn ook de kleuren van het gerecht. Hij heeft heerlijk malse ossenhaas flinterdun gesneden en in ronde plakken op het bord gelegd. Daarop heeft hij in een ruitpatroon een saus gespoten. Hij heeft zijn zelfgemaakte mayonaise gemengd met melk, worcestershiresaus, citroensap en wat zout en witte peper. Het was heerlijk! Dat wil ik nog wel vaker eten. Grappig dat hij het naar een schilder genoemd heeft want zijn beroemde cocktail van puree van witte perziken met prosecco is ook al naar een schilder genoemd: Bellini. Giuseppe is een ware kunstenaar!

 

Lief dagboek, nu weet je dat ik een hele bijzondere dag heb gehad.

 

Yvon van der Laan, www.hetculinairehuis.nl